Weekendowy spontan cz. 1

 

  Czasami w życiu zdarza się tak, że robimy coś spontanicznie. Tak było u nas tym razem. No może to nie był taki do końca spontan, ale od pomysłu do realizacji minęły zaledwie dwa tygodnie, więc można trochę nagiąć zasady.

  Tak jak napisałem, wszystko zaczęło się dwa ( i teraz już pół ) tygodnia temu. Razem z Marii wpadliśmy na pomysł, żeby w weekend gdzieś wyjechać. Najlepiej w góry, bo blisko. Marii wybrała miejsce, ja kupiłem parę dni wcześniej bilety i pojechaliśmy. 

  Na miejsce wypoczynku wybraliśmy Międzybrodzie Żywieckie. Jak podaje Wikipedia: 

Międzybrodzie Żywieckie – wieś w gminie Czernichów, w powiecie żywieckim, w województwie śląskim. Powierzchnia sołectwa wynosi 1003 ha, a liczba ludności 1463[1], co daje gęstość zaludnienia równą 145,9 os./km². Międzybrodzie jest miejscowością o charakterze turystyczno-letniskowym. Według danych z 1998 r. 1/4 domów to domy letniskowe, których w ostatnich latach ciągle przybywa. 

Miejscowość położona jest na południowo-wschodnim brzegu Jeziora Międzybrodzkiego, utworzonego przez spiętrzenie wód na rzece Sole, w dolinie potoku Isepnica, na stokach gór Beskidu Małego – Żaru, Kiczery, Cisowej Grapy, Maleckiego i Jaworzyny.

 

.                           Zapora na rzece Sole.

Historia: 

Historycznie miejscowość jest częścią księstwa oświęcimskiego[3]. W 1564 roku wraz z całym księstwem oświęcimskim i zatorskim leżała w granicach Korony Królestwa Polskiego, znajdowała się w województwie krakowskim w powiecie śląskim. Po unii lubelskiej w 1569 księstwo Oświęcimia i Zatora stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów w granicach, której pozostawało do I rozbioru Polski w 1772[3]. W 1595 roku wieś Międzybrodzie położona w powiecie śląskim województwa krakowskiego była własnością kasztelana sądeckiego Krzysztofa Komorowskiego[4]. Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze austriackim i leżała w granicach Austrii, wchodząc w skład Królestwa Galicji i Lodomerii.

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1598 jako należąca do klucza i parafii starożywieckich[5]. Powstanie osady sięga XVI wieku, kiedy zaczęto tu karczować lasy i budować wsie podgórskie. Pierwsze ślady Międzybrodzia Żywieckiego przypisuje się osadnikom, którzy osiedlili się na prawym brzegu rzeki Soły. Powstały tam tzw. półrolki, a obecnie znajduje się zalew rzeki Soły.

Nazwa Międzybrodzie Żywieckie wzięła się stąd, iż prowadził tędy solno-miedziany szlak handlowy na Orawę i Węgry[6]. Zmierzając tym szlakiem, kupcy musieli dwukrotnie brodzić przez rzekę Sołę. Dlatego miejsce pomiędzy tymi brodami nazwano Międzybrodziem. Drugi człon nazwy – Żywieckie – dołożono dopiero w XIX w., ponieważ wieś należała wówczas do parafii w Starym Żywcu.

Pod koniec XIX wieku wprowadzono tu tzw. „nauczanie zimowe”, polegające na nauce podstaw czytania i pisania. Szkoła podstawowa powstała w 1910 r. Mieściła się najprawdopodobniej w prywatnym domu, a w latach 20. wybudowano dopiero drewnianą szkołę, która do dziś jest wykorzystywana i mieści przedszkole. Po wojnie wybudowano nową szkołę, murowaną. Kilka lat temu dobudowano do niej nową salę gimnastyczną i inne pomieszczenia – gimnazjum. 

 

 Z Zabrza pojechaliśmy pociągiem do Bielska Białej, a stamtąd autokarem dalej. Po przybyciu na miejsce, jako że do zameldowania były jeszcze cztery godziny, poszliśmy na górę Żar. 

Droga i reszta opowieści w kolejnych częściach.